روزهای بی تو

عزیزم

تو رفتی از پیشم

هر شب اشکی درویشم

میکنه، شکل شهری از شیشه م

بیخوده، شانسی اون پیشم بمونه

تا بیخ ریشم نشونه

که دیشب پیشم بودی تو رویایی از شور و شوق و شادی

تو می تونی بمونی تا تمام تخیلهام رو بکنم تسکین تنهایی هایی که بهم دادی

انفرادی

خورده قلم به جرمی احتمالی

اشتباهی

به قلبت رشوه دادی

دشنه کاری

بکنه قلبی که جز خواستن تو توش نبودش گناهی

زندگیمم سر سپرد به قصه بافی

قصه از احساسی که مثل ساتور بزنه به کسی که می خواست تو خاطراتش تو باشی

من یه لاشی شدم

و تو خیابون خودم

و تو بیابون وجودم

بی سر و سامون جلوه دادم

تو وجودی که شکوه نبود تو رو در خلا مغزم میکردم پر

نگاهت رو ربودم  شدم یه ادم به درد نخور

تو دنیایی که نبودش به اندازه پوجی وجودم

تا چراغونی کنم روزای بی فروغم

و نبود خرشیدی که بسازه هر غروبم