تــب و لــــرز

ســرما خورده ام بــ ــد جور

نفسهایم داغتــر از همیشه

امـا چشــــمانم ســــ ــــرد

انــگار یـــــ ـخ بستــــــه اند

انگار در این گرمــ ــای سوزنده یـــ ــــخ بسته ام

چشمانــــــم چــون آهن گــــــــداخته ســـ ـــــرخ شده

گویی خدایم راه جهنم را بهم نشون داده و از دور مناظره میکنم

خنده بر لب دارم اما چشمانم اشکهای همیشگی اش را در آغوش دارد

نمیــــــــدانم خوشـــــ ـــحــال باشــــــــــم یا نــــاراحــــ ــــــت

در ایــــ ــــن دو راهـــــ ـــــــی گیــــــــر کــــــــرده ام

نــمی دانم

نمــــی دانم از تجدید خاطراتی خوش، اما تکرار نشدنیم خوشحال باشم یا ناراحت!!

خدایــا، چگونه این گونه است؟؟

مــــــ ــــن، تـــــــ ـــــــو نیستم

مـ ـــــــن بلــــد نیستم تو باشم

تو تنهایی و تنها دوستی اما نمیدانم من تا کی توانش را دارم...